کاش

هیچ کس اینجا به تو مانند نشد. کاش...

به خودم میگویم:ابله'>ابله.

خودم بغض میکنم و از دست خودم به خیالت پناه می‌برم. 

پناه میبرم به خیال آغوشت. تنها در آنجاست که امنیت و لذت همزمان برایم تصور پذیر می‌شود.تصورت میکنم، صدایت میزنم، نامت را در لحظه های غم و لحظه های هم آغوشی با خویش. به جای تو خود را در آغوش میگیرم و به جای تو می‌گویم: مممممممممم. 

صدایت لحظه ی گفتن: ممممممم. و چشمان گویایت. میبوسمت از دور در خیال. میبوسم پلک هایت را. 

کاش...